سلام بر همه دوستانی که به کلبه حقیر سر می زنند. من سعی دارم از هز چیزی که برایم جالب است در اینجا بنویسم . از متالورژی و مهندسی گرفته تا دلتنگی های خودم در اینجا.
در ابتدا هم نوشته ای از دکتر شریعتی را برایتان می نویسم:
خدايا به من زيستنی عطا کن که در لحظه مرگ بر بی ثمري لحظه ای که برای زيستن گذشته است حسرت نخورم و مردنی عطا کن که بر بيهودگيش سوگوار نباشم. برای اينکه هر آنکس آنچنان مي ميرد که زندگی می کند. خدايا تو چگونه زيستن را به من بياموز، من خود چگونه مردن را خواهم آموخت.
